آلبوم موسیقی The Way We Were اثری از رونی آلدریچ (Ronnie Aldrich)

درود بر کادر محترم سایت نفیس والا موزیک
هزاران هزار تشکر از زحمات همیشگی تان
در شیوه ارکستری رونی آلدریچ آلبوم بالا سرآمد همه است.چه در تنظیم ماهرانه و دقیق برای سازهای ارکستر – چه در بحث نوازندگی استادانه پیانو و چه در بحث تکنیک ضبط.
شروع آلبوم با تمی عاشقانه است که با ترمولوی زهی ها آغاز شده و بعد به تناوب آن دو هورن با پشتیبانی درامز به صورت نواختن یک ریتم یکسان مقدمه را ادامه می دهند و پیانو ورود می کند برای اجرای ملودی و تناوب صدای پیانوی راست و چپ تداعی سوال و جواب توسط یک فرد است.ریزه کاری های بخش زهی ها و همراهی خانم ها و…همه اوج کاری رونی آلدریچ را در این آلبوم نشان می دهد.
در بین کسانی که قطعه در این راهی که بودیم را تنظیم و اجرا کرده اند (در موسیقی ایزی لیسنینگ) یکی همین اجرای آرامش بخش و دلنشین است و دیگری اجرای پل موریه.شروع این قطعه هم با مقدمه هورن و زهی ها است.وقتی که هورن موتیف مقدمه را اجرا می کند تداعی می شود یکی از صحنه های میانی موومان سوم سمفونی ۵ وان ویلیامز و این به این خاطر است که هر دو هنرمندان بزرگ انگلستان هستند.تریل های هورن در اواخر قطعه بسیار بکر و جذاب در بحث تنظیم در موسیقی ایزی لیسنینگ هستند و این نشان دهنده آن است که آلدریچ علاقه مند است پارت های حرفه ای و تکنیکی نه فقط برای ساز خود پیانو بلکه برای دیگر سازها هک بنویسد.بعد از مقدمه گفته شده پیانو تم را می نوازد و در کل قطعه برجستگی پیانو یک فضای آرام و سرد ایجاد می کند.
من را تنها ترک نکن از نظر فضای تنظیم و اجرا در تقابل با دومین قطعه قرار می گیرد و این به دلیل سرعت (تمپو) ی بالاتر قطعه است و استفاده از ساز بانجو که از سازهای اصیل آمریکا است به این خاطر است که خواننده ترانه هلن ردی بوده است که استرالیایی – آمریکایی است.
قطعات چهارم و پنجم هم هر کدام از زیبایی های خاصی برخوردارند.بخصوص مقدمه ی شاداب قطعه ی پنجم که ترکیب زهی ها و بادی برنجی ها است و این مقدمه بسیار راهنما و هدایت کننده خوبی برای شنیدن ادامه قطعه است.
شروع عجیب و باشکوه آهنگ ششم که ترکیبی از فضای چنین گفت زرتشت اشتراوس و شبح اپرای لوید وبر می باشد کنتراستی می سازد با ادامه آرام آن توسط پیانو و در کل از دید تنظیم یکی از بهترین نمونه ها در شیوه ارکستری ایزی لیسنینگ است.
دیگر قطعات هم هر کدام از حس و حالی زیبا برخوردار هستند تا اینکه می رسیم به آخرین قطعه یعنی بانوی تاریکی.
شروع قطعه ی این اثر دلنشین شر با سولوی ویولن است و فضایی که در تنظیم ایجاد می شود تداعی کننده آثار مردمی روسی است و این در به کارگیری از کوبه ای ها و همین سولو مشهود است و بعد پیانو ورود می کند و مثل الگوهای قبلی تنظیم و اجرای آلدریچ موسیقی ادامه می یابد و آلبوم به پایان می رسد.
به طرفداران آثار آلدریچ حتما پیشنهاد می کنم که این اثر شنیدنی را از دست ندهند.