پل هورن (۱۷ مارس ۱۹۳۰ – ۲۹ ژوئن ۲۰۱۴) نوازنده فلوت، ساکسیفون، آهنگساز و تهیه‌کننده آمریکایی بود. او با آلبوم «اینساید» در سال ۱۹۶۹، پیشگام موسیقی جهانی و نیو ایج شد. هورن بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۹۹ پنج نامزدی گرمی دریافت کرد که سه مورد آن در سال ۱۹۶۵ بود.

زندگینامه

هورن در نیویورک سیتی به دنیا آمد و از پدرش ریشه یهودی داشت. در چهارسالگی به واشنگتن دی‌سی نقل مکان کرد و از همان سن پیانو نواختن را آغاز کرد. در ۱۲ سالگی کلارینت را آموخت و در مدرسه تئودور روزولت و کالج موسیقی واشنگتن تحصیل کرد. او مدرک کارشناسی خود را از کنسرواتوار اوبرلین در اوهایو و کارشناسی ارشد را در سال ۱۹۵۳ از مدرسه موسیقی منهتن گرفت.
هورن به لس‌آنجلس رفت و از ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸ با گروه پنج‌نفره چیکو همیلتون همکاری کرد. او به‌عنوان نوازنده حرفه‌ای در غرب آمریکا با هنرمندانی چون نات کینگ کول و تونی بنت همکاری داشت. همچنین موسیقی سریال انیمیشن «کلاچ کارگو» در سال ۱۹۵۹ را ساخت.

در سال ۱۹۶۰، با کال تجادر برای آلبوم «لاتینو!» همکاری کرد. گروه پنج‌نفره او تا سال ۱۹۶۶ برای کلمبیا و RCA Victor آلبوم‌های جاز منتشر کرد. در این دوره، مستندی درباره او با نام «پرتره یک نوازنده جاز» ساخته شد.

هورن به مدیتیشن متعالی علاقه‌مند شد و در سال ۱۹۶۸ همراه با بیتلز به هند سفر کرد تا در آشرام ماهاریشی ماهش یوگی آموزش ببیند. پس از این تجربه، آثارش از جاز به سمت موسیقی جهانی و نیو ایج رفت.

در سال ۱۹۵۵ با لیلیان یوون ژوردان ازدواج کرد، اما این ازدواج در سال ۱۹۵۹ به جدایی انجامید. در سال ۱۹۷۰، همراه با دو پسرش، مارلن و رابین، و همسر دومش تراینتجه باوم به جزیره ونکوور در بریتیش کلمبیا مهاجرت کرد. او گروه پنج‌نفره خود را تشکیل داد و برای هیئت ملی فیلم کانادا موسیقی فیلم ساخت.
آثار هورن، فراتر از دسته‌بندی جاز، با همکاری نوازندگان از فرهنگ‌های مختلف مانند چین و آفریقا شکل گرفت. او در بریتیش کلمبیا و آریزونا زندگی کرد و آخرین همسرش آن مورتیفی، خواننده و ترانه‌سرای کانادایی، بود. هورن در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۴ در سن ۸۴ سالگی درگذشت.