فول آلبوم ماریلیون (Marillion)

شاید به جرات بتوان گفت Marillion در بدو تاسیس و منتشر کردن اولین EP خود در سال 1982 خون تازه ای در رگهای بیجان موزیک سبک Progressive Rock جاری کرد . در زمانیکه غولهای این سبک یا با تشکیل Super Band بسمت موزیک پاپ روی آوردند (مثلا گروه Asia) یا مانند Genesis و Jethro Tull تحت تاثیر موزیک دهه 80 آلبوم به آلبوم طرفداران اصیل خود را نا امید میکردند.
پس از انتشار اولین آلبوم گروه Script for a jester’s tears در سال 1983 منتقدین شگفت زده و طرفداران سبک Progressive Rock متعجب از کیفیت این آلبوم در دوران سلطه Punk Rock و Post Punk بشدت از آن استقبال کرده و حتی این آلبوم را با The dark side of the moon گروه Pink Floyd مقایسه کردند. گروه با آلبوم Fugazi جایگاه خود را مستحکم تر کرد و ستاره گروه یعنی خواننده گروه Fish بسرعت خیل بزرگی از طرفداران را مجذوب کرد. نقشی که Fish در گروه ایفا میکرد را میتوان با نقش Peter Gabriel در دوران طلایی Genesis مقتیسه کرد.
موزیک این گروه با الهام از موزیک Genesis ( بخصوص آهنگهایی مثل The Knife ) با محوریت خواننده و اشعار اجتماعی-سیاسی-وهم آلود ترکیبی موفق ساخته و موجب زایش سبک Neo Prog شد.
آلبوم بعدی بنام Misplaced Childhood به یک آلبوم تماتیک و کانسپت و فوق العاده محبوب برای تمام سلایق تبدیل شد و در صدر چارتهای اکثر کشورها قرار گرفت و قطعات معروفی از آن از رادیوها پخش میشد ولی از نظر کیفیت و موزیکالیته به قدرت دو آلبوم اول آنها نبود. آخرین آلبومی که با Fish منتشر شد آلبومی کانسپت و درباره الکل و ترک آن بنام Clutching at Straws که از نظر فرم و اجرای موزیک قوی تر از آلبوم قبلی بود در سال 1987 منتشر شد و تا پایان سال 1988 گروه به تورهای متعدد و پر جمعیتی مشغول بود که خبری همه را شوکه کرد. Fish از گروه جدا شد! خبری که باور آن برای همه طرفداران و از جمله نگارنده باورنکردنی بود. گروه با چالشی بزرگ روبرو بود و پس از گشتن و تستهای فراوان یک خواننده جوان بنام Steve Hogarth بجای مغز متفکر و ستاره گروه اضافه شد و تا امروز هم وفادارانه با گروه همکاری میکند ولی کیفیت موزیک گروه رفته رفته کاهش پیدا کرد و یک انشقاق بزرگ بین طرفداران بوجود آمد. عده ای ( از جمله نگارنده) Fish و عده ای گروه را طرفداری میکردند.
البته از آلبومهای موفق این دوره میتوان به آلبوم Brave و Afraid of Sunlight و Marbles اشاره کرد. تعداد طرفداران آلبوم به آلبوم کاهش پیدا کرد و منتقدان نیز آرام آرام از برخی آلبومهای گروه چشمپوشی کردند و کار بجایی رسید که برای اجرای کنسرت طرفداران ابتدا پول سفر گروه را پرداخت میکردند تا گروه بتواند کنسرت را برگزار کند. گروهی که بلیط کنسرتهایش در ساعات اولیه فروش Sold Out میشد حالا به این وضعیت دچار شده.
از دلایل اصلی این اتفاق میتوان به چند مورد اشاره کرد : نوازندگان گروه هیچکدام (غیراز نوازنده گیتار بیس) توانایی بالایی در نواختن ساز و آهنگسازی نداشتند و نمیتوان آنها را با غولهایی مثل David Gilmour , Steve Hackett , Tony Banks ,و امثال آنها مقایسه کرد. همگی در یک سطح متوسط و البته استاندارد بودند و گروه دچار نبود خلاقیت شد و آلبومها خیلی تفاوت نداشتند و اتفاق جالبی در آنها رخ نمیداد. انگار همه را از روی هم کپی کرده باشند و تنها با گذر زمان و پیشرفتهای تکنولوژی ساز و صدابرداری تفاوتها بوجود میامد. ناگفته نماند که 3 آلبوم واقعا عالی که در بالا به آن اشاره شد اوج خلاقیت و توانایی گروه را نمایش میداد. صدای مونوتن خواننده در مقایسه با Fish یکی دیگر از عوامل ناکامی تدریجی گروه بوده و هست. در تمام منابع رسمی و تخصصی Progressive Rock میتوان این افت را چه در تعداد رای ها و چه در ارزش خود رای ها بوضوح دید.
به هر روی گروهی که روزی آن را به Pink Floyd دهه 80 مینامیدند امروز تبدیل به یک گروه معمولی شده است که فقط طرفداران آنها دوستشان دارند و امثال نگارنده نیز با دلسردی و نا امیدی آنها را دنبال میکنم.
شاید بتوان گفت Marillion در دوران Fish بیش از حد انتظار بزرگ شده بود و کمپانیهای بزرگ در صدد در آمد بیشتر از دو منبع برآمدند. منبع Marillion و منبع Fish که با آلبومهای سولوی خود نشان داد هرچند توانایی بالایی در سرودن شعر و ملودی و آهنگسازی دارد ولی موفقیت دوران جادویی با گروه را نتوانست تکرار کند.